S raspadom socijalisticke Jugoslavije raspao se i konsenzus oko zajednicke proslosti. Danas na istom geografskom prostoru, kada se govori o sluzbenim povijesnim interpretacijama, nailazimo na naizgled vrlo razlicite narative, usmjerene prvenstveno prema stabilizaciji nacionalnih identiteta i kapitalistickog ekonomskog ustrojstva.
Udzbenici povijesti, koji su u upotrebi od 1990ih do danas, su u vecoj ili manjoj mjeri - kada se radi o nacionalnim povijestima - kontradiktorni susjednim nacionalnim programima. Medjutim pazljivijim uvidom primjecujemo da ovi narativi u svojoj osnovi nisu toliko razliciti posto se povijesne revizije dogadjaju po istom kljucu. Koristeci istu matricu i slican patriotski literarni stil oni selektivno predstavljaju i interpretiraju povijesnu faktografiju a zajednicko im je i vece ili manje relativiziranje ili brisanje tekovina prethodnog socijalistickog sistema, humanistickih vrijednosti poput internacionalizma, drustvenog vlasnistva, samoupravljanja itd.
Matrice su slicne jer su dio istovjetnog sireg narativa - utemeljenje hegemonije neoliberalnog kapitalistickog sistema u kome se nesmetano mogu odvijati privatizacija u socijalizmu stecenog drustvenog kapitala i eksploatacija gradjana od strane novih privrednih i politickih elita. Iako je tesko reci da su spomenuti programski konflikti izmedju slicnih narativa samo povrsinski, jer iza njih sada stoje i ratovi, na tisuce zrtava, veterana, branitelja, raseljenih i izbjeglih osoba, ova radionica pokusat ce ispitati problematiku mijenjanja povijesnog narativa kada se radi o periodu razvoja socijalistickih drustvenih odnosa, kroz analizu udzbenickih lekcija iz kojih se ucilo prije i poslije 1990ih na bivsim Jugoslovenskim prostorima.
|
|